recorded in studio MCK Płońsk
Realizacja, mix, mastering Dariusz "PepciaQ" Daniszewski
mastering: Kuba Kapsa- Electric Eye

by ANTIDEPRESSIVE RECORDS 2018


Pleszynski combines sounds with colors and visual forms. The author says that his flowing paint lasts in time like sound and often the images become a score for musical compositions ... and vice versa. Sounds are extracted from two trumpets, constructed of fuel hoses, a funnel and mouthpieces. In his game you can find the voices of wild animals. He is also inspired by the sounds of anchor vessels in the bays, night steelworks and busy intersections. He often uses images and video to create sound.

Pleszynski writes: For me, the most important thing is to reach sources of knowledge through art. I am interested in how the culture in which we live is oppressive towards me and other people. At one time, cultures were more oppressive towards individuals, today, it would seem a bit less. Or maybe it's just a semblance? I am looking for these "shells"
imposed by culture or this delicate "powder" that is imposed on our nature. I'm trying to discover the mechanism that governs it. It is necessary to average what is necessary from this oppression, and what we can get rid of as unnecessary ballast associated with, for example, tradition and sometimes too rapid progress.


Pleszynski łączy dżwięki z kolorami i wizualnymi formami. Autor mówi, że jego spływająca farba trwa w czasie jak dżwięk i często obrazy stają się partyturą dla muzycznych kompozycji....i odwrotnie. Dźwięki wydobywa z dwóch trąbek, skonstruowanych z węży paliwowych, lejka kuchennego i ustników. W jego grze doszukać się można głosów dzikich zwierząt. Inspirują go także odgłosy okrętów kotwiczących w zatokach, nocne stalownie oraz ruchliwe skrzyżowania. Posługuje się często obrazami i video aby tworzyć dźwięk.

Pleszynski pisze: Dla mnie najważniejsze jest dotarcie do żródeł poznania poprzez sztukę. Interesuje mnie, w jaki sposób kultura, w której żyjemy jest opresyjna wobec mnie i innych ludzi. Kiedyś kultury były bardziej opresyjne wobec jednostek, dziś, wydawałoby się, trochę mniej. A może to tylko pozory? Poszukuję tych „skorup”
narzuconych przez kulturę albo tego delikatnego „pudru”, jaki jest nakładany na naszą naturę. Próbuję odkryć mechanizm, który tym rządzi. Trzeba wypośrodkować, co z tej opresji jest konieczne, a czego możemy się pozbyć jako zbytecznego balastu, związanego np. z tradycją, a czasami zbyt gwałtownym postępem.